Około 500 m na północny-wschód od Krynicy Morskiej znajdowało się jedno z wyższych miejsc na Mierzei Wiślanej. Wybrano je na lokalizację latarni morskiej. Prace rozpoczęły się w czerwcu 1894 r., by po niespełna roku (1 maja 1895 r.) odbyło się pierwsze zaświecenie. Latarnia funkcjonowała do lutego 1945 r. Wycofujący się hitlerowcy zaminowali obiekt, a gdy żołnierze radzieccy go zdobyli, nastąpiła eksplozja. W jej wyniku zginęli żołnierze, których pochowano na cmentarzu mieszczącym się przy latarni.

Po wojnie, zanim zbudowano nową latarnię, zainstalowano tymczasowe oświetlenie nawigacyjne, które umieszczono na dachu domu wczasowego „Bałtyk” . Następnie podjęto decyzję, aby na miejscu zburzonej latarni powstała nowa. Oddano ją do użytku 25 sierpnia 1951 roku. Od 1992 r. udostępniono ją do zwiedzania.

Kilka danych technicznych: wysokość wzgórza – 29 m n.p.m., wysokość wieży - 27 m, wysokość instalacji światła - 53 m n.p.m., rodzaj urządzenia optycznego - soczewka cylindryczna z żarówką 1000 W, zasięg światła - 19,5 Mm.

Historia latarni w Krynicy Morskiej - przeczytaj artykuł